فلج شدن تارهای صوتی ؛ نشانه ها، علل، عوامل خطر، روش های تشخیص و درمان آن

فلج شدن تارهای صوتی به چه معناست؟

فلج تارهای صوتی (Vocal cord paralysis ) زمانی رخ می‌دهد که پالس‌های عصب منتهی به حنجره به درستی عمل نمی‌کند. در نتیجه ماهیچه‌های تارهای صوتی از کار می‌افتد.

این عارضه توان صحبت کردن و حتی تنفس فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. چرا که تارهای صوتی که گاهی پرده‌ی صوتی نامیده می شوند، علاوه بر تولید صدا، وظایف دیگری هم برعهده دارند‌. تارهای صوتی با جلوگیری از ورود مواد غذایی و آب و گاهی حتی بزاق به درون مسیر تنفسی که می‌تواند منجر به خفگی فرد شود، از راه تنفسی محافظت می‌کنند. 

عوامل احتمالی بروز این عارضه عبارتند از: 

* آسیب عصبی در هنگام جراحی
* عفونت ویروسی
* گروهی از سرطان‌ها
* درمان فلج تارهای صوتی معمولا شامل جراحی و بعضی اوقات صدا درمانی است.

علائم و نشانه‌های فلج تارهای صوتی 

تارهای صوتی از دو نوار انعطاف پذیر ماهیچه‌ای در قسمت ورودی راه هوایی یا نای تشکیل شده است. زمانی که فرد صحبت می‌کند، این دو نوار به هم نزدیک شده و برای تولید صدا به ارتعاش در می‌آیند. در زمان استراحت، تارهای صوتی در حالت آزاد و موقعیت باز قرار داشته و فرد می‌تواند تنفس کند.

در بسیاری از موارد، تنها یکی از تارهای صوتی از کار می‌افتد‌. فلج شدن هر دو تار صوتی نادر و در عین حال بسیار جدی است. این شرایط باعث مشکلات صوتی، گرفتاری‌های زیاد تنفسی و حتی بلع دشوار شود.

علائم و نشانه‌های فلج تارهای صوتی عبارتند از:
 

1. بی کیفیت شدن صدا
2. خشن شدن صدا
3. تنفس صدا دار
4. از دست دادن زیر و بم صدا
5. خفگی و یا سرفه در هنگام بلع غذا، نوشیدن مایعات یا بر اثر بزاق
6. نیاز به تنفس مداوم در هنگام صحبت کردن
7. ناتوانی در بلند صحبت کردن
8. از دست دادن رفلکس حلقی
9. سرفه‌های بی اثر
10. صاف کردن مکرر گلو

 

چه زمانی باید برای فلج شدن تارهای صوتی به پزشک مراجعه کرد؟

اگر بدون علتی خاص و برای بیش‌تر از دو هفته احساس کردید که صدا خش دار و خشن شده و یا اینکه صدا تغییر کرده یا به ناراحتی شدید حنجره دچار شده‌اید با پزشک خود تماس بگیرید.
 

علت از کار افتادگی تارهای صوتی

در فلج تارهای صوتی پالس‌های صوتی منتهی به حنجره دچار اختلال شده و در نتیجه ماهیچه‌ها فلج می‌شوند‌. پزشکان معمولاً علت اصلی بروز این عارضه را نمی‌دانند، علت‌های شناخته شده تا به امروز عبارتند از:

آسیب به تارهای صوتی در حین عمل جراحی:
جراحی روی و یا نزدیک گردن و یا قسمت بالایی قفسه سینه، می‌تواند منجر به آسیب اعصاب حنجره شود. جراحی‌هایی که خطر بالایی دارند شامل جراحی غده تیروئید و یا پاراتیروئید، گردن و سینه است.
 

برخی از رایج ترین اختلالات تارهای صوتی عبارتند از:

لارنژیت (التهاب حنجره)

لارنژیت می تواند باعث ایجاد صدای گوش‌خراش و یا خشنی به دلیل ورم (التهاب) تارهای صوتی شود. این بیماری می‌تواند بر اثر استفاده بیش از اندازه از صدا، عفونت، تنفس در محیط های دارای مواد محرک‌ و یا GERD (ریفلاکس اسید معده) ایجاد شود.
 

گره تارهای صوتی

گره تارهای صوتی، رشد غیر سرطانی تارهای صوتی هستند که ناشی از بد استفاده کردن از صدا ایجاد می شوند. گره تارهای صوتی اغلب مشکلی است که در خوانندگان حرفه ‌ای روی می دهد. این گره ها کوچک و پینه مانند هستند.آنها اغلب به صورت جفت (یک گره در هرتار صوتی) رشد می‌کنند. با نزدیک شدن تارهای صوتی و ارتعاش، بیشترین فشار بر روی تارهای صوتی ایجاد می شود که همین سبب تشکیل گره تارهای صوتی می شود. گره‌ تارهای صوتی می تواند سبب گرفتگی صدا، بم بودن صدا و صدای نفس آلود شود.

پولیپ تارهای صوتی

پولیپ تارهای صوتی دارای یک رشد نرم و غیر سرطانی است و خیلی شبیه تاول است. پولیپ تارهای صوتی سبب گرفتگی صدا، بم بودن صدا و صدای نفس آلود شود.
 

فلج تارهای صوتی

فلج تارهای صوتی ممکن است زمانی رخ دهد که یک یا هر دو تار صوتی به درستی باز و یا بسته نشوند. این یک اختلال رایج است و می‌تواند از مرحله خفیف تا مرحله تهدید کننده زندگی متغیر باشد. زمانی که یک یا هر دو تار صوتی فلج می‌شوند، غذا و یا مایعات می‌توانند به نای و ریه ‌ها وارد شوند و فرد ممکن است در بلعیدن و سرفه کردن با مشکل مواجه شود.


آسیب به گردن و یا قفسه سینه
ضربات وارده به گردن یا قفسه سینه ممکن است به اعصاب تارهای صوتی و یا خود حنجره آسیب وارد کنند.

سکته
سکته مغزی باعث مختل شدن جریان خون مغزی شده و بر اثر نرسیدن خون، بخشی از مغز که مسئول فرستادن پیام به حنجره است، آسیب می‌بیند.

تومورها
تومورهای سرطانی و غیر سرطانی می‌توانند در و یا اطراف ماهیچه‌ها، غضروف و یا اعصاب کنترل کننده‌ی عملکرد حنجره رشد کرده و در نهایت منجر به فلج تارهای صوتی شوند.

عفونت‌ها
برخی از عفونت‌های ویروسی مانند بیماری لایم، ویروس اپشتین بار (Epstein-Barr virus ) و تبخال‌ها منجر به بروز التهاب و آسیب مستقیم به اعصاب حنجره می‌شوند.

بیماری‌های عصبی
در صورت ابتلا به گروه خاصی از بیماری‌های عصبی همچون ام‌اس یا بیماری پارکینسون فرد ممکن است به فلج تارهای صوتی مبتلا شود.
 

عوامل خطر فلج تارهای صوتی

عواملی که ممکن است خطر بروز فلج تارهای صوتی را افزایش دهند، عبارتند از:

انجام عمل‌های جراحی گلو یا قفسه سینه

افرادی که نیاز به انجام جراحی روی غده تیروئید، گلو یا قسمت بالایی قفسه سینه دارند، بیش‌تر از سایر افراد در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند. 

گاهی در حین عمل جراحی برای کمک به جریان تنفس، به خصوص اگر فرد به مشکلات تنفسی شدید و جدی دچار باشد، از لوله‌های تنفسی کمکی استفاده می‌شود. این لوله‌ها می‌تواند به اعصاب تارهای صوتی آسیب وارد کند.
 

ابتلا به بیماری‌های عصبی

افرادی که به گروه خاصی از بیماری‌های عصبی مانند بیماری پارکینسون یا ام اس مبتلا هستند، بیش‌تر از سایر افراد در معرض خطر ضعف و یا فلج تارهای صوتی قرار دارند.

فلجی تارهای صوتی معمولا به دو صورت ،یکطرفه(Unilateral){این مورد بسیار شایع است} و دو طرفه (Bilateral) دیده می شود.
 

فلجی یکطرفه

علائم
بیمارانی که دچار فلجی یکطرفه تارهای صوتی باشند معمولا دارای صدایی ضعیف ونفس آلود هستند وبسیار با تقلا وتلاش صحبت می کنندوگاها دچار مشکلات بلع وحتی تنگی نفس می گردند.

بدلیل عدم توانایی تارهای صوتی در بسته شدن کامل در حین بلع، بیمار گاها دچار سرفه های شدید (در هنگام خوردن یا نوشیدن) می شود،که البته این موارد در بیمارانی که دچار فلجی دو طرفه هستند نیز با شدت بیشتری به چشم می خورد.

بدلیل عدم توانایی عضلات حنجره در باز کردن تارهای صوتی از یکدیگر(Abduct)در حین تنفس ،تارهای صوتی در همان خط وسط ثابت باقی می مانند که این امر باعث بستنه شدن یا تنگ شدن راه تنفس وایجاد تنگی نفس در بیمار می گردد.

علل
از علل شایع فلجی تارهای صوتی ،آسیب عصب حنجره (Recurrent nerve) می باشد{عصب حنجره مسئول کنترل عملکرد عضلات حنجره می باشد}.این آسیب می تواند بدلیل تروما(ضربات شدید)،جراحی(جراحی تیروئید ،جراحی ناحیه گردن ویا جراحیهای قلب باز)،عفونتهای ویروسی ،تومورهای ناحیه گردن وحنجره وگاها آسیبهای مغزی(سکته) باشد.

اختلالاتی مانند قفل شدن غضروف اریتنوئید ویا اِسکارِزخم ناشی از جراحی نیز می تواند باعث اختلال در عملکرد تارهای صوتی گردد.

درمان
ترکیبی از جراحی وصوت درمانی معمولا در فلجی یکطرفه تارهای صوتی بکار می رود

Medialization thyroplasty یکی از روشهای جراحی برای درمان فلجی یکطرفه تارهای صوتی می باشد در این روش شکاف کوچکی روی پوست نزدیک حنجره ایجاد میکنند وتکه کوچکی از غضروف تیروئید را بر می دارند سپس یک قطعه کوچک (عمدتا از جنس سیلیکون یا هیدروکسی لاپاتیت) در عضروف تیروئید قرار داده می شود.این قطعه کوچک با فشاری که به تار صوتی وارد می کندباعث می شودتار صوتی در وضعیت Midline (خط وسط) بصورت ثابت قرار بگیرد که این امر به بسته شدن کامل تارهای صوتی در حین صداسازی وبلع کمک می کند.

این عمل جراحی خیلی سریع ،بدون درد وحتی با بی حسی موضعی قابل انجام می باشد.

در درمان فلجی یکطرفه تارهای صوتی تزریق مواد خارجی بطور مستقیم در بافت تار صوتی می باشد که در واقع هدف از این عمل نیز رساندن تار صوتی فلج به خط وسط (Midline) واصلاح عملکرد تار صوتی فلج می باشد.

این روش اگر چه بسیار مؤثر است ولی به دلیل سخت بودن کنترل محل تزریق ومیزان مواد تزریقی بصورت محدودی انجام می شود.


معمولا از مواد مختلفی جهت تزریق در تارصوتی استفاده می شود که در زیر به برخی از آنها پرداخته شده است:

1- مشتقاتی از بافت چربی(Autologous fat )

چربی مواد مفیدی است که توسط بدن تولید می گردد وتوسط بدن بیمار نیز به راحتی پذیرفته می شود واختلالاتی نظیر عفونتها، پس زدن بافت خارجی توسط بدن بیمار در این روش بسیار کم میشود،همچنین بافت چربی خاصیت ارتعاشی مناسبی در تار صوتی ایجاد می کند.

اگرچه این روش، روش مناسبی به نظر می رسد اما باید بدانیم بافت چربی به خودی خود توسط بدن جذب می شود وبه همین دلیل ممکن است این عمل تزریق بدفعات نیاز به تکرار داشته باشد.
 

2-ژل فوم(Gel foam)

ژل فوم ماده ای شبیه به نشاسته است که به راحتی در درمان فلجی تارهای صوتی به کار می رود
 

3-کلاژن(Collagen)

تزریق کلاژن یکی از روشهای رایج در درمان آسیبهای خفیف  تارهای صوتی می باشد.کلاژن خاصیت ارتعاشی وارتجاعی بسیار مناسبی داشته وچیزی شبیه به هیدروکسی لاپاتیت ویک ماده بیولوژیک است،ولی به دلیل اینکه جذب آن توسط بدن غیر قابل پیش بینی است این عمل نیز دچار محدودیتهایی است.
 

4-تفلون(Teflon)

تفلون ماندگاری طولانی تری نسبت به ژل فوم وکلاژن در بدن دارد وعمدتا در درمان آسیبهای تار صوتی بکار می رود.

در حین تزریق ،تفلون باعث نوعی واکنش التهابی می شود که اگر تزریق بیش از اندازه  باشد می تواند باعث سفت شدن بافت تارصوتی واختلال در عملکرد وارتعاش تار صوتی گردد.

لازم است بدانیم صوت درمانی یکی از روشهای بسیار مفید برای درمان به شمار می رود.

تکنیکهای جراحی عمدتا برای بهبود کیفیت صوت ،افزایش بلندی صدا وبهبودی عملکرد حنجره در صحبت کردن وبلع بکار میرود وصوت درمانی معمولا جهت تنظیم پارامترهای صوت بیمار بعد ازجراحی باهدف بهبود عملکرد تارهای صوتی بکار می رود.

چه اعصابی گرفتار فلج تارهای صوتی هستند؟

در نتیجه انقباض هماهنگ ماهیچه های مختلف، پرده های صوتی به حرکت در می آیند که توسط مغز و از طریق یک سری از اعصاب کنترل می‌شوند. عصب حنجره ای فوقانی (SLN) سیگنال هایی را به ماهیچه کریکوتیروئید ارسال می کند. از آنجایی که این ماهیچه، فشار را برای نت های بالا در هنگام آواز خواندن تنظیم می کند، فلج شدن عصب حنجره ای فوقانی (SLN ) و فلج شدن و از کارافتادگی منجر به بروز ناهنجاری در صدا و ناتوانایی در آواز خواندن با تغییری ملایم به هر نت بالاتر می شود.

گاهی اوقات بیماران مبتلا به فلج شدن عصب حنجره ای فوقانی (SLN)، ممکن است با صدایی طبیعی صحبت کنند اما صدای آوازی غیر عادی داشته باشند. عصب حنجره برگشت پذیر (RLN) سیگنال هایی را به عضلات مختلف جعبه صوتی(حنجره) ارسال می کند که مسئول باز کردن پرده های صوتی هستند(تنفس و سرفه کردن)، بستن پرده های صوتی در برابر ارتعاش در هنگام استفاده از صدا و بستن آن ها در هنگام عمل بلع. عصب RLN وارد قفسه سینه می شود و با یک انحنا به سمت گردن برمیگردد تا به حنجره برسد.

از آنجایی که این عصب، یک عصب نسبتا بلند است و یک انحراف به سمت جعبه صوتی دارد، در معرض خطر و آسیب بیشتری ناشی از عفونت ها و تومورهای مغزی، گردن، قفسه سینه و یا جعبه صوتی قرار دارد. همچنین می تواند به دلیل جراحی در ناحیه سر، گردن و یا قفسه سینه آسیب ببیند که به طور مستقیم به عصب آسیب وارد می کند، کشیده و یا فشرده می شود. در نتیجه،در اکثر موارد، عصب RLN در فلج شدن پرده های صوتی دخالت دارد.
 

مشکلات و عوارض جانبی ناشی از فلج تارهای صوتی

مشکلات تنفسی ناشی از فلج تارهای صوتی گاهی خفیف است و تنها باعث تغییر کیفیت صدا، خش دار شدن و خشن‌تر شدن آن می‌شود. ولی گاهی این مشکلات بسیار جدی بوده و حتی تهدیدی برای زندگی فرد به شمار می‌روند. 

از آن‌جایی که فلج تارهای صوتی، مانعی برای باز شدن و یا بسته شدن کامل راه‌های تنفسی است، احساس خفگی در هنگام خوردن غذا و نوشیدن مایعات و یا به اصطلاح آسپیراسیون است‌. آسپیراسیون ناشی از ذات الریه بسیار نادر و در عین حال شدید بوده و نیازمند مراقبت‌های فوری پزشکی است.
 

تشخیص از کار افتادن تارهای صوتی توسط پزشک

پزشک علاوه بر مطرح کردن سوالاتی در مورد علائم و سبک زندگی بیمار و مدت زمانی که به مشکلات صوتی مبتلا شده به صدای او هم گوش خواهد داد. برای ارزیابی بیش‌تر مشکلات صوتی هم آزمایش‌های زیر انجام خواهد شد: 
 

لارنگوسکوپی (Laryngoscopy)

در این روش پزشک برای ارزیابی وضعیت تارهای صوتی از یک آینه و یا یک لوله نازک و انعطاف پذیر به نام لارنگوسکوپ یا آندوسکوپ و یا هر دوی آن‌ها استفاده خواهد کرد. همچنین ممکن است با اسکوپ مخصوصی که به سر آن دوربین متصل شده و دوربین بزرگتری که به نمایشگر متصل شده، تست لارنگوسکوپی ویدیویی (videostrobolaryngoscopy) انجام شود. 

این نوع از آندوسکوپی با بزرگنمایی بالا به پزشک اجازه می‌دهد تا مستقیماً و یا از طریق نمایشگرهای ویدئویی تارهای صوتی را بررسی کرده و حرکات و مکان تارهای صوتی را تشخیص داده و احتمال آسیب دیدگی یک و یا هر دو تار صوتی را بررسی کند. 
 

الکترومیوگرافی حنجره (Laryngeal electromyography)

در این آزمایش جریان الکتریکی موجود در عضلات حنجره اندازه گیری می‌شود. برای اندازه گیری این کمیت، پزشک از طریق پوست گردن سوزن‌های کوچکی را درون ماهیچه‌های تارهای صوتی فرو می‌کند. 

نتایج این آزمایش شامل اطلاعاتی نیست که دوره درمان را تغییر دهد، بلکه به پزشک اطلاعاتی در این مورد خواهد داد که تا چه اندازه بیمار ممکن است بهبود پیدا کند. بهترین فایده این آزمایش این است که می‌تواند پیش بینی کند که چه مدت بعد از شروع علائم (از 6 هفته تا 4 ماه) بهبودی حاصل خواهد شد. 
 

آزمایش خون و اسکن 

از آن‌جایی که گروهی از بیماری‌ها ممکن است باعث آسیب عصبی شوند، فرد بیمار برای شناسایی علت فلج تارهای صوتی به آزمایش‌های بیش‌تری نیاز خواهد داشت. این آزمایش‌ها ممکن است شامل آزمایش خون، رادیولوژی اشعه ایکس، ام آر آی و سی تی اسکن باشد. 
 

درمان فلج تارهای صوتی

درمان از کار افتادگی تارهای صوتی به علت، شدت علائم و زمان آغاز بروز علائم بستگی دارد. درمان شامل صوت درمانی، تزریق بالک، جراحی و یا درمان‌های ترکیبی است. 

در برخی از موارد، فرد بدون درمان جراحی بهتر می‌شود. به همین دلیل، پزشک ممکن است درمان جراحی را ممکن است حداقل تا یکسال  از زمان شروع از کار افتادن تارهای صوتی به تعویق بیاندازد.  با این همه درمان جراحی از نوع تزریق بالک که شامل ماده‌ای شبه کلاژن مانند است در طی سه ماه اول از دست دادن صدا انجام می‌شود. 

در مدت زمانی که بیمار منتظر انجام عمل جراحی است، پزشک برای اینکه بیمار از صدای خود به خوبی استفاده کند؛ انجام صوت درمانی را پیشنهاد خواهد کرد. 
 

صوت درمانی 

جلسات صوت درمانی شامل تمرین‌ها و یا دیگر فعالیت‌ها برای قوی‌تر کردن تارهای صوتی، بهبود کنترل تنفس در هنگام صحبت کردن، جلوگیری از فشار غیر طبیعی در دیگر عضلات اطراف تار یا تارهای صوتی از کار افتاده و محافظت از راه تنفسی در جریان بلع است. 

گاهی اوقات، مانند زمانی که تارهای صوتی در یک مکان از کار افتاده باشند و نیازی به تزریق بالک و یا تغییر موقعیت تارهای صوتی نباشد، تنها درمان مورد نیاز بیمار صوت درمانی خواهد بود. 
 

جراحی 

اگر علائم فلج تارهای صوتی خود به خود بهبود پیدا نکند، برای بهبود توانایی صحبت کردن و بلع مواد غذایی درمان‌های جراحی انجام خواهد شد. 

تزریق بالک: از کار افتادن عصب تارهای صوتی ممکن است منجر به نازک و ضعیف شدن آن‌ها شود. برای اضافه کردن حجم به تارهای صوتی فلج شده، پزشک متخصص حنجره (laryngologist)، با کمک یک ماده مانند چربی بدن، کلاژن و یا یک ماده پر کننده به تارهای صوتی حجم بدهد. 

این حجم اضافه شده، تار صوتی آسیب دیده را به وسط حنجره نزدیک‌تر می‌کند، پس بنابراین عملکرد و حرکت تار صوتی مقابل در هنگام صحبت کردن، سرفه کردن و یا عمل بلع به تار صوتی آسیب دیده نزدیک‌تر خواهد بود. 

ایمپلنت های سازه ای: به جای تزریق بالک می‌توان از روش تیروپلاستی ( thyroplasty) یا جراحی چارچوب حنجره (laryngeal framework surgery) استفاده کرد. در این روش از یک ایمپلنت در حنجره برای جا به جایی مکان تارهای صوتی استفاده می‌شود. در موارد نادر، افرادی که این جراحی را انجام می‌دهند، نیاز به انجام عمل جراحی دوم برای تغییر محل ایمپلنت خواهند داشت. 

تغییر موقعیت تارهای صوتی: در این جراحی پزشک یک دریچه از بافت خود حنجره را به سمت داخل حرکت داده و با این کار تارهای صوتی فلج شده به سمت داخل حنجره فشار داده می‌شود. این کار اجازه می‌دهد تا تار صوتی از کار افتاده بتواند به راحتی در کنار در کنار دیگر تار صوتی ارتعاش داشته باشد. 

جایگزینی عصب آسیب دیده (reinnervation): در این جراحی، یک عصب سالم از دیگر نقاط گردن با عصب آسیب دیده تار صوتی جایگزین می‌شود. بعد از انجام این عمل جراحی و برای بهبودی کامل به شش تا نه ماه زمان نیاز است. برخی از پزشکان این روش درمانی را با روش تزریق بالک ترکیب می‌کنند.

تراکئوستومی (Tracheotomy): اگر هر دو تار صوتی از کار افتاده و به هم نزدیک شده باشند، جریان هوا کاهش پیدا می‌کند. در این شرایط، فرد برای تنفس با مشکلات زیادی دست به گریبان بوده و نیاز به انجام عمل جراحی نای شکافی یا تراکستومی خواهد داشت. 

در این روش، یک برش در جلوی گردن ایجاد شده تا پزشک به صورت مستقیم به حنجره دسترسی پیدا کند. بعد از آن لوله تنفسی وارد می‌شود و هوا اجازه پیدا می‌کند تا تارهای صوتی را دور بزند. 

بهبودی و ترمیم فلج شدن تارهای صوتی

در صورت ابتلا به فلج تارهای صوتی، بهبودی به علل آن بستگی دارد. برای برخی از افراد، انجام تمرینات صدا یکی دو بار در هفته و به مدت چهار تا شش ماه، می‌تواند شرایط را معمولا برای صحبت کردن و بلعیدن درست کند.تمرین صدا ممکن است باعث ترمیم تارهای صوتی فلج شده نشود اما ممکن است برای اینکه بتوانید با صدای خود ارتباط برقرار کنید، روش ‌های تنفس و صحبت کردن را یاد بگیرید.

اگر تارهای صوتی فلج شده به عمل جراحی نیاز داشته باشند، ترمیم و بهبودی می تواند متفاوت به نظر برسد. ممکن است نیاز داشته باشید که به مدت ۷۲ ساعت استراحت کنید و مراقب باشید که از صدای خود در تمام طول این مدت استفاده نکنید چون حنجره شما در طول این مدت شروع به فرآیند درمان می‌کند.

داشتن ترشح از محل زخم، به مدت دو یا سه روز طبیعی است با این حال مهم است که با دقت مراقب هر گونه رنگ و یا بوی عجیب و غریب که می‌تواند نشانه ای از عفونت باشد، باشید. بعد از عمل جراحی،ممکن است صدای شما فوری بهبود پیدا نکند. شما باید بعد از عمل جراحی، با یک آسیب ‌شناس گفتار – زبان کار کنید تا راه جدیدی را برای صحبت کردن و تغییراتی که در تارهای صوتی ایجاد شده است، در نظر بگیرد.
 

درمان‌های تازه یا نو ظهور برای درمان تارهای صوتی از کار افتاده

پیوند و اتصال تارهای صوتی به یک منبع جایگزین تحریک الکتریکی (عصبی از دیگر نقطه بدن و یا دستگاهی مشابه ضربان‌ساز مصنوعی قلب)، تا حدود زیادی می‌تواند روند باز و بسته شدن تارهای صوتی را بهبود دهد. تحقیقات در مورد این روش و دیگر روش‌های درمانی همچنان ادامه دارد. 
 

مقابله با بیماری و حمایت از بیمار مبتلا به از کار افتادگی تارهای صوتی

فلج تارهای صورتی می‌تواند سخت، خسته کننده و گاهی هم ناتوان کننده باشد، به خصوص به این علت که صدا روی توانایی ارتباطی فرد تاثیر بسیار مهمی دارد. یک متخصص گفتار درمانی به فرد بیمار جهت بهبود مهارت‌های ارتباطی کمک خواهد کرد. 

حتی اگر فرد بیمار قادر به بازیابی صدای سابق خود نباشد، صوت درمانی روش‌های موثری برای مقابله با اثرات این عارضه را در اختیار بیمار قرار خواهد داد. علاوه بر این، آسیب شناس گفتار – زبان می‌تواند روش‌های استفاده از صدا بدون وارد کردن آسیب بیش‌تر به مکانیسم صوتی را به فرد بیمار آموزش دهد. 
 

آماده شدن برای ملاقات با پزشک 

احتمالا فرد برای حل مشکل در ابتدا به یک پزشک عمومی مراجعه می‌کند، مگر این که هر دو تار صوتی از کار افتاده باشد. در آن صورت  بهتر است فورا به اورژانس بیمارستان مراجعه کرد. 

پس از ارزیابی های اولیه، احتمالا بیمار را به یک متخصص گوش و حلق و بینی ارجاع داده خواهد داد. همچنین ممکن است جهت بررسی صدا و صوت درمانی پزشک از بیمار بخواهد که به یک آسیب شناس گفتار و زبان مراجعه کند.

بیمار بهتر است از قبل خود را برای ملاقات با پزشک آماده کند. در ادامه اطلاعاتی که در هنگام ملاقات با پزشک به بیمار کمک خواهد کرد را مرور می‌کنیم: 
 

بیمار چه کاری باید انجام دهد:

1. علائم خود را یادداشت کنید، حتی اگر علائمی که تجربه می‌کنید در ظاهر ربطی به علت مراجعه شما به پزشک نداشته باشد.
2. اطلاعات شخصی مهم خود مثل استرس های اخیر زندگی، بیماری ها یا هرگونه تغییرات مهم زندگی زندگی شخصی را یادداشت کنید.
3. داروها، ویتامین ها و مکمل ها به همراه دوز مصرفی هر کدام از آن‌ها را لیست کنید.
4. از یکی از دوستان یا اعضای خانواده خود بخواهید که در این ملاقات شما را همراهی کنند. گاهی به خاطر سپردن همه اطلاعات رد و بدل شده سخت و دشوار است و حضور یک فرد همراه  به یادآوری مطالب مطرح شده توسط پزشک کمک می‌کند
 

سوالات مهم خود را یادداشت کنید

برخی سوالاتی که می توانید در مورد این عارضه با پزشک در میان بگذارید، شامل: 
 

1. علت احتمالی بروز علائم فلج تارهای صوتی چیست؟
2. چه آزمایش هایی باید انجام دهم؟ آیا این آزمایشات نیاز به آمادگی قبلی دارند و پیش از انجام آن‌ها باید کار خاصی انجام داد؟
3. آیا این شرایط موقتی است یا به صورت دائمی دچار فلج تارهای صوتی شده ام؟
4. چه درمان هایی برای این عارضه وجود دارد؟ کدام روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟
5. هر یک از این درمان ها چه عوارضی دارند؟
6. آیا درمان جایگزین نیز برای این عارضه وجود دارد؟ و آیا شما آن را توصیه می‌کنید؟
7. آیا بعد از درمان، محدودیتی برای به کارگیری صدا وجود دارد؟ برای چه مدت؟
8. آیا بعد از درمان قادر به صحبت کردن یا آواز خواندن هستم؟

 

از پزشک چه انتظاری باید داشت؟

پزشک هم از بیمار سوالاتی خواهد پرسید که برخی از سوالات احتمالی عبارتند از: 
 

1. چه زمانی برای اولین بار متوجه بروز علائم شدید؟
2. آیا اتفاق و یا شرایط خاصی قبل و یا در زمان بروز علائم رخ داده است؟
3. آیا تا کنون برای این مشکل تحت درمان خاصی بوده‌اید؟
4. آیا علائم مداوم و دائمی هستند یا اینکه آن‌ها را به صورت گهگاه تجربه می‌کنید؟
5. آیا این مشکل بر کیفیت زندگی شما تاثیر گذاشته است؟
6. آیا عواملی باعث بدتر شدن و یا بهتر شدن علائم می‌شود؟
7. آیا به بیماری یا بیماری‌های دیگر‌ی نیز مبتلا هستید؟

 

پیشگیری از فلج شدن تارهای صوتی

برای پیشگیری از وارد شدن آسیب طولانی ‌مدت و یا دائمی اقدام کنید. در اینجا سه علامت برای مراقبت از صدا آورده شده است.

1. گرفتگی صدا و یا تغییر صدای مداوم به مدت دو هفته
گرفتگی صدا یک عبارت کلی است که می‌تواند طیف وسیعی از صداها را در بر داشته باشد مانند صدای گوش‌خراش و یا صدای نفس آلود. در حالی که گرفتگی صدا اغلب ناشی از سرما خوردگی و یا حرف زدن و یا فریاد زدن طولانی مدت می باشد، اما می‌تواند نشانه‌ ای از یک وضعیت جدی‌ تر از جمله رشد تومور بر روی تارهای صوتی مانند پولیپ ها و یا کیست باشد.

بسیاری از این تومورها را می توان از طریق صدا درمانی، درمان کرد، اگرچه ممکن است که به عمل جراحی نیز نیاز باشد. همانند بیشتر شرایط پزشکی، تشخیص اولیه و زود هنگام مهم است. اگر به مدت دو هفته و یا بیشتر ،تغییر صدا مانند گرفتگی را تجربه کردید، به پزشک متخصص بیماری های حنجره مراجعه کنید.

2. خستگی صوتی مزمن
خستگی صوتی می‌تواند ناشی از استفاده بیش از اندازه از صدا باشد. ما اغلب این مشکل را در افرادی که دارای شغلی هستند که از صدای خود استفاده می کنند می‌بینیم، مانند معلمان، خوانندگان و کارمندان مراکز تماس های تلفنی برای گرفتن سفارش و ارائه خدمات به مشتری. همانطور که پاها در اثر دویدن خسته می شوند، صدای شما نیز می‌تواند در زمان استفاده طولانی مدت خسته شود.

متخصصان صدا درمانی توصیه می‌کنند که به ازاء هر ۹۰ دقیقه که از صدای خود استفاده می کنید، شما به ۱۰ دقیقه استراحت صوتی نیاز دارید. استفاده بیش از اندازه از صدا می‌تواند به تارهای صوتی آسیب برساند و اگر متوجه شوید که در پایان روز و یا پس از یک ساعت آواز خواندن صدای خود را از دست داده اید، تارهای صوتی شما ممکن است آسیب بافتی را تجربه کنند.

پزشک متخصص بیماری های حنجره، تارهای صوتی شما را به منظور رشد تومورها و یا شرایط دیگر مورد بررسی قرار می دهد و ممکن است صدا درمانی را به شما توصیه کند تا روش‌ های کاهش فشار بر روی تارهای صوتی را یاد بگیرید که ممکن است به پیشگیری از آسیب بافتی نیز کمک کنند. این روش‌ های درمانی بر اصول تولید صدا و تعادل مجدد سیستم ‌های صوتی تمرکز دارند. درمان برای هر کاربر صدا و تیاز‌های صوتی او، به صورت فردی و جداگانه است.

3. گلو درد و یا احساس ناراحتی در زمان استفاده از صدا
اگر این احساس را دارید که برای تولید صدا باید انرژی زیادی را صرف کنید، این حالت طبیعی و نرمال نیست. در طول صحبت کردن در حالت عادی، تارهای صوتی فقط باید حرکت کنند. اما گاهی اوقات ما از عضلاتی که در گردن هستند برای کمک به تولید صدا استفاده می‌کنیم که منجر به کشیدگی عضله می‌شود.

شما ممکن است قادر به دیدن این حالت در یک آینه نباشید، اما از طریق انجام یک لارنگوسکوپی، می‌توانید کشیدگی ماهیچه ‌های داخل گلو را که در زمان حرف زدن و یا آواز خواندن ایجاد می شود، ببینید. صدا درمانی مجددا می تواند به شما کمک کند تا یاد بگیرید که چگونه این عضلات را در حین صحبت کردن شل و آزاد کنید.

10 نکته برای داشتن صدایی سالم

برخی افراد برای حفظ فرم و شکل بدن خود، ساعت ‌های زیادی را در سالن های ورزش سپری می‌کنند و یا پیاده روی می کنند. اما بیشتر از خوانندگان و بازیگران، چه کسانی در مورد صدایشان بیشتر احساس نگرانی می کنند؟ نورمن هوگیکیان از دانشگاه میشیگان معتقد است که صدای شما سفیر شما در دنیای خارج است و می تواند شخصیت و عواطف و احساسات شما را به تصویر بکشد.

افراد، شما را بر اساس صدای شما مورد ارزیابی قرار می دهند، بنابراین در هنگام صحبت کردن و  یا آواز خواندن بسیار مهم است به آنچه که مردم واقعا می شنوند، فکر کنید. مشکلات صوتی می توانند تاثیر زیادی در زندگی فرد داشته باشند. طبق گفته آکادمی بیماری های گوش و حلق و بینی آمریکا، درحدود ۷ میلیون آمریکایی به نوعی اختلال صدا مبتلا هستند.
 

 10 نکته زیر برای کمک به حفظ صدای شما

1. آب بنوشید تا بدن خود را هیدراته نگه دارید و از نوشیدن الکل و کافئین اجتناب کنید.

تارهای صوتی شما خیلی سریع می‌لرزند و داشتن تعادل مناسب آب به روان بودن آنها کمک می‌کند. نکته مهم این است که از مواد غذایی که حاوی مقادیر زیادی آب هستند استفاده کنید مانند میان وعده های آبرسان شامل سیب، گلابی، هندوانه، هلو، خربزه، انگور، آلو ، فلفل دلمه ای و پوره سیب.

2. هر روز و مخصوصا زمانی که به مدت طولانی صحبت می کنید، اصطلاحا به خود چرت های صوتی بدهید.

برای مثال، معلمان باید در طول زمان استراحت بین کلاس ‌ها از صحبت کردن اجتناب کنند و روش هایی برای داشتن آرامش در هنگام صرف ناهار داشته باشند، به جای اینکه در اتاق شلوغ و پر سرو صدا با همکاران خود صحبت کنند.

3. سیگار نکشید و یا اگر الان این کار را انجام می دهید، آن را ترک کنید.

سیگار کشیدن خطر ابتلا به سرطان گلو را فوق العاده افزایش می دهد و استنشاق دود سیگار حتی استنشاق دود سیگاری که توسط دیگر افراد کشیده می شود،می تواند تارهای صوتی را تحریک کند.

4. از صدای خود استفاده نادرست و یا سوء استفاده نکنید.

از داد زدن و یا فریاد کشیدن اجتناب کنید و سعی کنید در مناطق پر سر و صدا با صدای بلند صحبت نکنید. اگر گلوی شما احساس خشکی و یا خستگی می کند و یا صدای شما دچار گرفتگی می شود، استفاده از صدا را کاهش دهید. گرفتگی صدا یک علامت هشدار دهنده است که نشان دهنده تحریک شدن تارهای صوتی می باشد.

5. حتی در هنگام خواندن نت ‌های بالا و پائین موسیقی، عضلات گلو و گردن خود را شل و آزاد نگه دارید.

برخی از خوانندگان در هنگام خواندن نت های بالا سر خود را به سمت بالا کج می کنند و در هنگام خواندن نت های پائین، سر خود را به سمت پائین کج می کنند. روزنبرگ می گوید: نت های بالا بر روی سقف هستند و نت های پائین بر روی زمین هستند.در طول زمان، شما باید هزینه آن را بپردازید زیرا این کار نه تنها باعث کشیدگی عضلات صوتی می شود بلکه در آینده با محدودیت هایی در حوزه صوتی روبرو خواهید شد.

6. هر روز به این که چگونه صحبت می‌کنید توجه داشته باشید.

حتی مجریانی که کلماتی را  با صدای ریتمیک ادا می کنند، می‌توانند در زمان صحبت کردن، دچار آسیب دیدگی تارهای صوتی شوند. بسیاری از خوانندگان ماهر در هنگام صحبت کردن ، عادات‌ سالم خود را دنبال نمی کنند. هرتس می گوید در واقع بسیاری از افراد از جمله خوانندگان، باید در زمان صحبت کردن، نفس بیشتری بکشند.

7. گلوی خود را زیاد صاف نکنید.

زمانی که گلوی خود را صاف می‌کنید، مثل این می ماند که تارهای صوتی خود را به شدت به یکدیگر بکوبید. انجام دادن این کار بیش از اندازه می‌تواند به تارهای صوتی آسیب برساند و باعث گرفتگی صدا شود. برای صاف کردن گلو، جرعه‌ای آب بنوشید. اگر احساس می‌کنید که باید گلوی خود را زیاد صاف کنید، درباره مسائلی مانند بیماری ریفلاکس اسید معده و یا آلرژی و بیماری های سینوس، توسط پزشک معاینه شوید.

8. وقتی که مریض هستید، از صدای خود بیشتر از حالت عادی، استفاده می کنید.

زمانی که صدای شما به دلیل سرماخوردگی یا عفونت،گرفته می شود، صحبت نکنید. به آن چیزی که صدای شما به شما می گوید گوش دهید.

9. از تقویت کننده صدا استفاده کنید.

زمانی که باید در یک جمع عمومی،گروه‌ های بزرگ و یا در فضای باز صحبت کنید، از تقویت کننده صدا استفاده کنید تا فشاری به صدایتان وارد نشود.

10. خانه و محل کار خود را مرطوب نگه دارید.

به خاطر داشته باشید که رطوبت برای صدا خوب است.

علاوه بر این، محققان می‌گویند که گرم کردن صدا فقط مختص خوانندگان نیست. به گرم کردن صدا نیز همانند حرکات کششی و شل شدن عضلات قبل از ورزش کردن فکر کنید.
 

نکاتی برای گرم کردن ساده و روزانه برای صدا

در اینجا نکاتی برای گرم کردن ساده و روزانه برای صدای شما آورده شده است:

1. صبح، با لب و یا زبان خود صدای قایق موتوری درآورید. این کار را در هنگام دوش گرفتن و یا در زمان رانندگی انجام دهید تا بهتر بتوانید از جریان هوا و تنفس بهره ببرید.

2. برای گرم کردن صدای خود در صبح، به آرامی شروع به زمزمه کنید.

3. اگر بیش از اندازه از ابزارهای پیچیده ای برای گرم گردن صدا استفاده می کنید، مانند ابزاری برای توزین صوتی، ابتدا گرم کردن ساده و ابتدایی را انجام دهید.

4. این تمرین‌ ها را در طول روز تکرار کنید تا کشش عضلانی بر روی گردن، شانه ‌ها و فک کاهش پیدا کند.

5. در پایان روز، خنک کردن صدا را با تمرینات صوتی مشابه انجام دهید.


منبع: سایت دکتردکتر
سایت دکتر سلام
سایت بلاگفا